Λιούις, Γκίλμπερτ Νιούτον

(Gilbert Newton Lewis, Μασαχουσέτη 1875 – Μπέρκλεϊ 1946). Αμερικανός χημικός και πανεπιστημιακός. Το 1899 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και στη συνέχεια (1907) διετέλεσε καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης και καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (1912), όπου παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του. Ο Λ. πρότεινε την ηλεκτρονιακή θεωρία του χημικού δεσμού (1912-16). Παρασκεύασε πρώτος το 1933 βαρύ ύδωρ (D₂O), απομόνωσε το δευτέριο και πραγματοποίησε πολλές μελέτες πάνω στη θεωρία των οξέων και των βάσεων, στον σχηματισμό συμπλόκων, στη διαλυτότητα και στον χρωματισμό των οργανικών ενώσεων. Πολλές έρευνές του επίσης αναφέρονται στη χημική θερμοδυναμική και στη θεωρία για τη δομή της ύλης. Ο Λ. πρότεινε μια νέα διατύπωση του δεύτερου θερμοδυναμικού αξιώματος που επέτρεψε να προσδιοριστεί με ακρίβεια η απόλυτη εντροπία και ανέπτυξε μεθόδους υπολογισμού της ελεύθερης ενέργειας των χημικών αντιδράσεων. Στο σύγγραμμά του, με τίτλο Θερμοδυναμική και ελεύθερη ενέργεια των χημικών ενώσεων, το οποίο εκδόθηκε το 1923 και θεωρείται κλασικό σε αυτό τον τομέα, εισήγαγε μία ποικιλία νέων εννοιών, όπως για παράδειγμα αυτή της ενεργότητας που αποδείχτηκε πολύ πιο χρήσιμη απ’ ό,τι εκείνη της συγκέντρωσης στη μελέτη της χημικής ισορροπίας και της ταχύτητας των αντιδράσεων.